Niewiele jest rzeczy, które ograniczają nas tak, jak nasza młodość zamknięta w społecznej presji, kulturowym kodzie i mitach o cudownych dzieciach. Ze wszystkim trzeba zdążyć. Koniecznie trafić na czas. A najlepiej być od niego szybszym. Zwariować idzie.
Więc biegniemy przed siebie. Ja z nią. Ona ze mną. I mija nas żul. Żul nieszkodliwy, rowerowy.
To jest taki parszywy tydzień, że będzie i Bowie i Rickman. Ale żeby nie było tylko smutno, do comiesięcznego zestawienia fajnych linków trafiło też trochę kotów, jedzenia i instagrama. Zapraszam na czwarty odcinek Dzielnika.
Kiedy byłam mała moim największym marzeniem było być jednocześnie każdą osobą na świecie po trochu. Nie wiem, czy David Bowie też o tym marzył, ale pewnie tak, skoro wymyślał dla siebie wciąż nowe postaci. Dawał im swoje ciało i swój głos, a gdy już mu się znudziły, tworzył kolejne. Niektóre spektakularnie uśmiercał na scenie, jak kosmitę Ziggy’ego Stardusta, inne po prostu porzucał. Dziś świat obiegła wiadomość, że kosmita Bowie odszedł od nas na zawsze. Niektórzy twierdzą, że po prostu wrócił na Marsa. Wysyłam pocztówkę, niech leci w kosmos.
Zanim my mieliśmy swoją Masłowską, pół wieku wcześniej Francuzi mieli swoją Sagan. Też napisała swoją debiutancką powieść przygotowując się do matury, też odniosła wielki sukces i też nie wszystkim jej twórczość przypadła do gustu.
Rok się nam dopiero zaczął, młody jest bardzo, więc przez styczeń na Rzeczovniku przeprowadzi nas Młode. Młode jest bezczelne, szybko myśli, szybko mówi, czasem mówi „wróć”, ale nie ogląda się za siebie. To co? Biegniecie?
Debiuty reżyserskie znanych aktorek. Powrót na wielki ekran po 20 latach. A poza tym owce, niedźwiedzie, lgbt, zombie, bestie i frankensteiny. Tak zapowiada się mój rok na sali kinowej. Których premier oczekujecie najbardziej?
Ada T. Kosterkiewicz