Zaczęło się od młodzieży na ulicach. Stara! Oni noszą takie same ciuchy, jak my na przełomie wieków, tylko robią to lepiej!
Y2K. Reinterpretacje
Życie w social mediach. Głosy w twojej głowie. Monolog
Gdy rzuciłam się wygłodniała w wir realnego życia, zauważyłam, co zawsze uwierało mnie w dyskusji w social mediach.
Normalizujmy porażki, ale inaczej niż robimy to teraz
Czy historie o porażkach, które czytamy w social mediach, wyłamują się z narracji o produktywności i sukcesie? Nie sądzę, żeby wiele.
Szkodliwe mity. Pantoflarze i utrwalanie toksycznej męskości
Powielając mit pantofla, umacniamy wzorzec przemocowego, kontrolującego macho samca alfa, decydującego o całym życiu partnerki i rodziny. Bo kto, jeśli nie kontrolujący samiec alfa jest odwrotnością “pantoflarza”?
Ojcowie XX wieku
Jesteśmy strasznie zafiksowani na pełnych rodzinach. Przez tę fiksację czasem tkwi się w toksycznych związkach. A czasem po prostu jako dziecko czujesz się kimś gorszym, a co najmniej innym.
Dzieci nie są naszą własnością
To, że jesteśmy w dorosłości traktowanx przez rodziców “jak dzieci”, jak byśmy bylx ich własnością zaczyna się w dzieciństwie. Zaczyna się wtedy, gdy nie traktujemy podmiotowo dzieci, gdy są dziećmi.
Uśmiech bombelka. Najlepszy prezent na dzień matki
Dzień matki to na swój sposób strasznie gorzkie święto. Paczka Merci i bombelkowy uśmiech trochę je osładza, ale dużo słodziej byłoby z lepszą opieką okołoporodową, normalnym prawem do aborcji, bez mitu matki-polki, bez sprzecznych oczekiwań społecznych, z większą liczbą publicznych żłobków i przedszkoli, bez pogardy i wyzwisk spod znaku “madek”, bez ciągłych pytań o kolejne ciąże, bez oczekiwań, że wszystkie musimy tymi matkami zostać, bez ciągłego wtrącania się w wychowanie, bez naszego uwikłania w patriarchat i wojen matek z matkami. Mogłabym tak jeszcze długo. Śmiało dopisujcie swoje do listy życzeń.
Jak ma nie być patopracy?
Nie, nie powinno być tak, że sposobem na walkę z patologiami w pracy powinny być żale w internecie. Wcale nie dziwię się ludziom, że reagują alergicznie, gdy słyszą o anonimowych donosach. Bo wiecie, jeśli jedynym środkiem walki z patopracą jest wzajemne ostrzeganie się pracowników i anonimowe call-outy to mamy problem systemowy.
Uniwersalne doświadczenie człowieka
Całkiem lubię postać pretensjonalnego, użalającego się nad sobą kolesia, ale nie wtedy, kiedy próbuje się mnie przekonać, że reprezentuje i opowiada nam on cały świat. A czy nie do tego przyzwyczaiła nas kultura?
Feministyczna analiza Psiego Patrolu (okiem pewnej czterolatki)
Moja córka pewnego dnia zauważyła, że wśród piesków jest za mało dziewczynek i to nie jest według niej w porządku.
